Jak rozpoznać i leczyć raka bakteryjnego

Rak bakteryjny (a.k.a. Corina), po raz pierwszy opisany w 1910 roku w Ameryce Północnej, jest wywoływany przez patogen bakteryjny Clavibacter (Corynebacterium) michiganensis subsp. michiganensis. Jest to sporadyczny, ale bardzo ważny i agresywny patogen pomidora (Lycopersicon esculentum), którego można obecnie znaleźć w wielu krajach na całym świecie. Jego występowanie ma tendencję do bycia nieregularnym, z kilkoma latami niskiej liczby zgłoszeń, po których następują sporadyczne lata, w których choroba osiąga rozmiary epidemii w jednym lub innych regionach świata. Istnieją dowody na zmienność szczepów bakterii, przy czym niektóre szczepy wywołują mniej poważne objawy niż inne. Podczas gdy pomidor jest główną rośliną żywicielską, naturalne infekcje odnotowano również na papryce (Capsicum annuum), bakłażanie (Solanum melongena) i kilku gatunkach chwastów z rodziny psiankowatych (Solanaceae), np. S. nigrum, S. douglasii i S. trifolium. Ponadto wykazano, że kilka gatunków chwastów działa jako rezerwuary dla przetrwania i rozprzestrzeniania się patogenu, chociaż pełne implikacje tego w odniesieniu do epidemii choroby nie są w pełni poznane.

Pobierz plan zarządzania gospodarstwem, aby dowiedzieć się więcej o zapobieganiu rakowi bakteryjnemu i możliwych sposobach zakażenia chorobą.

Podczas gdy rośliny są podatne na wszystkich etapach wzrostu, objawy choroby są rzadko obserwowane przed zbiorem owoców z gronach 3-4. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że patogen może być przenoszony przez nasiona i chociaż nietypowe jest obserwowanie wczesnych objawów podczas produkcji rozsady, więdnięcie może wystąpić zwłaszcza na szczepionych roślinach, a miejscowe zmiany mogą również powstawać w wyniku przenoszenia bakterii w warunkach wysokiej wilgotności. Zainfekowane siewki mogą szybko zginąć lub wytworzyć słabe, skarłowaciałe rośliny, jeśli warunki są niekorzystne dla patogenu zainfekowane siewki mogą początkowo przekształcić się w pozornie zdrowe rośliny, bez widocznych objawów choroby. Takie bezobjawowe lub utajone infekcje stanowią potencjalnie poważny problem w odniesieniu do wczesnego wykrywania w uprawie. Ważne jest również, aby pamiętać, że z miejscowych zmian patogen może przedostać się do rośliny przez naturalne otwory (np. aparaty szparkowe i hydatody), skąd może dostać się do układu naczyniowego i stać się układową infekcją, gdy uprawa jest obsługiwana (np. usuwanie liści / przycinanie). Czas od początkowej infekcji do pojawienia się widocznych objawów jest bardzo różny i wcześniej zaobserwowano opóźnienia od 4 do 6 tygodni, a nawet do 3 miesięcy między pierwszymi ogniskami, a wtórnym rozprzestrzenianiem się na sąsiednie rośliny. Eksperymentalne i inne obserwacje na zainfekowanych uprawach wykazały, że czas między infekcją a pojawieniem się objawów może różnić się nawet o 10-34 dni. Jest to prawdopodobnie spowodowane różnicą temperatur (optymalna temperatura dla wzrostu patogenu mieści się w zakresie 24-27°C, więc niższe temperatury spowalniają postęp infekcji), wiekiem roślin (wydaje się, że 5-tygodniowa rozsada ma dłuższy okres utajenia przed wystąpieniem objawów niż 3-tygodniowa rozsada) i potencjałem inokulum (im więcej bakterii obecnych początkowo, tym szybszy rozwój objawów).

Pobierz plan zarządzania gospodarstwem, aby dowiedzieć się więcej o zapobieganiu rakowi bakteryjnemu i sposobach zwalczania choroby.